Van zalmvissen met vissperen tot Vliegvissen en Catch and Release

…finse immigratie.....almanak vanaf 1648.... voorouders visten op zalm met vissperen en jaagden op beren met musketten.

Mijn naam is Snorre Grønnæss, geboren in 1945. Zoals je wellicht vermoedt, heb ik al heel wat "viswateren" bevist. Die interesse voor de natuur zit hoogstwaarschijnlijk in mijn genen. Vanaf halverwege de 17de eeuw, toen mijn Finse voorouders zich in dit district kwamen vestigen, tot op heden hebben het woud, de natuur en het vissen een belangrijke bijdrage geleverd aan de nederzetting en het voortbestaan.

Gjerfloen

Zelf behoor ik tot de 8ste generatie die woont op de familieboerderij, die in het midden van de 18de eeuw werd gebouwd. Talrijke voorwerpen die op de boerderij werden bewaard, tonen aan dat de tijden toen anders waren. Een almanak van 1648 is een van die curiositeiten. Hij loopt tot het jaar 2000 en op het einde lezen we de volgende handgeschreven tekst : "Als de wereld nog bestaat".

Tegenwoordig kun je nog, als het ware, aan het musket de geur van de beer opsnuiven die er in de 19de eeuw mee werd geschoten. Het eerste fototoestel van mijn betovergrootvader toont aan dat de industriële ontwikkeling revolutionair was voor deze streek. Hij begon te fotograferen rond het jaar 1860 en dankzij hem beschikken we nu over een rijke bron aan culturele documentatie van de laatste helft van de 19de eeuw.

De visuitrusting bestaat uit vissperen, waarvan de grootte aangeeft dat ze bedoeld waren om de landlocked zalm mee te vangen die van het Zweedse meer Väneren kwam en toen nog ongehinderd de rivier kon opkomen. We kunnen er alleen maar van dromen dat dit opnieuw mogelijk wordt, alleen zonder de zalm met speren te lijf te gaan.

Sinds het begin van de 20ste eeuw werd hier aan vliegvissen gedaan met een Japanse pees. Dit verklaart twee zaken. Enerzijds begonnen de mensen in die tijd in deze regio te vliegvissen en anderzijds kenden niet alleen de vislijnen een enorme ontwikkeling, maar ook de kunstvliegen zijn nu totaal anders. De kunstvliegen van toen waren duidelijk geïnspireerd op het werk van Engelse zalmvliegbinders, min of meer bonte zalmvliegen in miniformaat.

Photo: Barry Clarck

Jarenlang hebben we gezegd dat er in de goede oude tijd meer en grotere vissen in onze wateren zwommen. Dat is waarschijnlijk juist, ook al hebben we onbewust de neiging om het verleden te verheerlijken. De uitrusting en de technieken zijn voortdurend verbeterd. De druk van de visserij neemt alsmaar toe en in mijn bijna 60-jarige viscarrière heb ik kunnen vaststellen, dat niet alleen het visbestand afnam, maar dat ook het vangen van grote exemplaren de laatste jaren een zeldzaamheid is geworden.

Vandaag de dag kun je je nog nauwelijks voorstellen hoeveel vis er ooit in onze rivier zwom. Ook al denken wij dat het nu goed vissen is op de Trysil-rivier, feit is dat wat we nu zien nog slechts een schaduw is van wat het ooit was. Deze waarneming onderstreept het feit dat de rivier een enorm productiepotentieel heeft.

Dit sterkt alleen mij maar in mijn visie dat via het Gjerfloen Vliegvissen initiatief, met vangstbeperkingen en hoge minimummaten, we opnieuw het visbestand zullen zien toenemen naar een omvang zoals dit in de tijd van onze voorouders bestond.